Het project Sacred Books is een project dat een meerwaarde biedt voor iedereen; twee kloosters die, na een lange tijd gesloten te zijn geweest, weer open zijn voor publiek. “Een religieuze erfgoedplek waar zusters, na jaren van isolement, bezoekers verwelkomen”, legt initiatiefnemer en bezielster, Doenja Van Belleghem, uit. “Er is geen enkele stad die zo’n hoge concentratie aan religieus erfgoed kent. Dus eigenlijk kan je de stad pas ten volle begrijpen wanneer je ook dat religieuze patrimonium en de aanwezigheid van religieuzen erkent en probeert te begrijpen.” Waar je normaal gezien als bezoeker niet verder komt dan de spreekkamer of kapel, kan je hier onder leiding van een gids, het klooster bezoeken. In stilte en met de focus op spiritualiteit ondersteund door verhalen over de historiek en de kunstschatten van deze plek.
Zuster Mary Aline, priorin van het Engels Klooster
Na vier jaar lesgeven trad Zuster Mary Aline 53 jaar geleden binnen in het klooster, waar ze momenteel de rol van priorin vervult. Dat betekent dat ze ‘waakt’ over de acht zusters die, mede dankzij dit project, hier kunnen blijven wonen. Ooit bood de plek onderdak aan maar liefst 60 zusters en 100 leerlingen. Dat duurde tot 1973, waarna het klooster leeg liep. “Op een bepaald moment hadden we geen internaat of onthaal meer en vroegen we ons af wat te doen”, legt Aline uit. Toen Van Belleghem met dit project op de proppen kwam, leek het de zusters de moeite waard. Het zorgt er namelijk voor dat wij toch het contact onderhouden met de buitenwereld. “We willen dat de plek blijft leven”, verklaart Aline. We kunnen laten zien wie we zijn en wat we doen. En wat blijkt? Er zijn veel bezoekers die naast het leren kennen van de plek, ook nood hebben aan de stilte en spiritualiteit die hier heerst. Sommige van hen worstelen met vragen. De zusters luisteren daarnaar en proberen hen te helpen. “Mensen vragen soms ook of ze terug mogen komen. Ze vinden het hier zo rustig.”
“Het is zeker zo dat bezoekers op de een of andere manier geraakt worden door wat ze hier zien, horen en beleven”, vult Van Belleghem aan. De stilte en de spiritualiteit zijn geliefd maar bezoekers zien ook hoe de zusters hier leven en waarom ze hier ooit voor kozen. “Als er in het kader van Reizen naar Morgen gepraat wordt over florerende gemeenschappen, dan kan ik daar alleen maar op zeggen dat hier al een florerende gemeenschap woont. Maar ook dat wij eigenlijk een nieuwe gemeenschap aan het vormen zijn. Een gemeenschap van medewerkers, vrijwilligers, begeleiders van bezoeken, en waarbij ook heel wat inwoners van Brugge betrokken zijn.”
Van Belleghem voelt een evolutie die zuurstof en een toekomstperspectief aanreikt. “Door het verruimen van onze kring, zorgen we er voor dat er meer mensen betrokken zijn bij het project. Zij voelen zich mede verantwoordelijk voor het verder blijven bestaan van deze site zoals ze nu is.”
