Riebedebie lanceerde een reeks authentieke verhalen van gidsen om mensen te inspireren om op uitstap te trekken. In samenwerking met de enthousiaste studenten Toerisme- en Recreatiemanagement van de Erasmus Hogeschool Brussel onthullen ze aan de hand van interviews de geheimen van unieke plekken, verteld door gepassioneerde gidsen.
Riebedebie neemt je mee naar het Centrum Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde, waar gids Lucien De Schepper ons een kijkje achter de schermen geeft.
Lucien als echte wielerfanaat
"Ik ben Lucien De Schepper, geboren op 6 mei 1940, en ik ben al sinds mijn 7 jaar bezig met wielersport. Een geboren fan van de Ronde van Frankrijk en de Ronde van Vlaanderen, dus. In 1947 werkte ik als kleine jongen bij het dagblad 'Het Volk', waar ik dagbladen van de Tour de France verkocht voor 1 Belgische Frank, wat een tijd."
In 1961 ging Lucien voor de eerste keer naar de Tour de France kijken. Men noemde het “de ronde van de toekomst”. Sindsdien gaat hij al 63 jaar onafgebroken kijken. Net als elke ware fan volgt hij iedere rit. Hij geniet er dan van om iedere dag in een andere streek te vertoeven met andere mensen, andere culturen en een andere gastronomie.
"In het museum kunnen bezoekers veel informatie lezen, maar het is toch leuker als het wordt overgebracht door een enthousiaste en ervaren gids. Een mens heeft letterlijk te weinig tijd om alle kleine lettertjes te lezen" zegt Lucien.
Wielerfanaat Lucien werkt al sinds 2003 als gids in het Centrum Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde. Voordien was hij al gids voor de stad Oudenaarde. Toen het centrum opende, waren er veel bezoekers die geïnteresseerd waren in het museum. De directeur van het Centrum Ronde Van Vlaanderen vroeg toen aan Lucien of hij er wou komen gidsen. En natuurlijk heeft hij enthousiast ja gezegd! Lucien was en is nog steeds de ideale man voor deze job, hij weet alles over wielersport, en dan vooral over de Ronde van Vlaanderen en de Ronde van Frankrijk.
Het beroep stelen
“Tot mijn 14 jaar ben ik naar het gemeentelijk onderwijs gegaan. Ten tijde van de Tweede Wereldoorlog was verder studeren geen optie. Iedereen moest dus direct gaan werken. Om gids te worden, heb ik nooit echt een opleiding gevolgd. Wel heb ik veel in boeken gelezen, rondgekeken en geluisterd om zo het beroep te kunnen 'stelen'. Zo ben ik bijvoorbeeld naar andere wielerorganisaties gegaan om te luisteren wat de gids vertelde en het na te doen. Iedereen kijkt naar Lucien, maar hij kijkt ook naar iedereen.
Je kan veel leren over de Ronde van Vlaanderen uit boeken en tegenwoordig ook online. In het museum kunnen bezoekers veel informatie lezen, maar het is toch leuker als het wordt overgebracht door een enthousiaste en ervaren gids. Een mens heeft letterlijk te weinig tijd om alle kleine lettertjes te lezen."
Volgens Lucien is gids zijn één van de mooiste beroepen. "Je bent buiten, onder de mensen en je mag vertellen over je passie, de legende van de trui, de legende van het wielrennen."
Met biefstuk in de broek op de fiets
"Het leukste aan de job is wat je terugkrijgt van de mensen. Je vertelt verhalen en legendes van vroeger en de mensen zijn er altijd 200% enthousiast over. Dat zijn dan anekdotes zoals wie er ooit de jongste winnaar was (Rik Van Steenbergen) en wie de oudste, die bijna zijn vader kon zijn. Ook over hoe de wielrenners hun vroeger verzorgden tegen zadelpijn van de lederen zadels (spoiler: met een biefstuk in de broek). De term “winnen met een neuslengte” komt trouwens van een bekende wielrenner, die een lange neus had. Mensen moeten lachen om deze weetjes en anekdotes, maar het geeft echt voldoening."
Flandrien uit een grauw verleden
"Mijn favoriete stuk in het museum? De auto van Briek Schotte! Het is een prachtige auto uit 1952 die het Centrum Ronde van Vlaanderen kreeg als eerbetoon." Lucien noemt het een monument op zich. Briek Schotte (Ijzeren Briek voor het Vlaamse wielerpubliek) is één van de meest succesvolle wielrenners aller tijden. Naast de auto, vindt Lucien de vele truitjes die al meer dan 45 jaar dienst doen in de wielergeschiedenis ook een pronkstuk. Uiteraard zijn de vintage fietsen en prachtige foto’s ook iets om trots op te zijn.
Een museumstuk dat veel meer aandacht verdient, is een stoeltje gemaakt uit kleine buisjes. Daar zat vroeger de cameraman in tijdens het filmen van de koers in de helicopter. Het stoeltje dateert nog van de VRT nog BRT was. "De cameraman moest soms plassen terwijl hij aan het filmen was in de helicopter. Als dat gebeurde, werd er een fles uitgegoten en plaste hij gewoon in de fles." Lucien vertelt grappige en boeiende anekdotes die mensen meenemen op het sleeptouw door het museum.
Hoogtepunt op de dag voor de Ronde
"De dag voor de Ronde van Vlaanderen begint komen er 16.000 mensen voorbij Centrum in Oudenaarde. Dit is het hoogtepunt voor het museum. Ook tijdens de zomermaanden zijn er heel wat toeristen, omdat dan de Ronde van Frankrijk dan bezig is. Niet iedereen wil en kan naar de Côte d’Azur reizen, dus zijn ze welkom in Oudenaarde!"
Voor Lucien is elke dag belangrijk als het om bezoekers gaat. “Je moet een museum bezoeken met liefde, plezier en tijd. Je moet ervan genieten."
Meer en meer buitenlandse interesse
De afgelopen jaren komen er steeds meer Engelstaligen over de vloer, maar ook bezoekers uit Nederland, Wallonië en Frankrijk.
“Het is jammer dat ik nooit Engels heb geleerd, omdat ik deze mensen nu niet met passie meer kan vertellen over de koers. Als ik 20 jaar jonger was, had ik het zeker geleerd, aangezien het nu een wereldtaal geworden is. Je blijft achter als jongere als je nu geen Engels kan!"
